|
Баляда афрыканскай прынцэсы
|
Ты хацела зьехаць за мяжу
Падалей ад сьнегу і дажджу.
І цяпер за вокнамі пясок
І вярблюд сьлінявы, і сынок
Чорны, як савецкі гуталін,
Смокча перасьпелы мандарын
І па-руску лаецца зь сястрой
Белай, як казіны сырадой.
Ну а муж хоць негар, ды ўсё ж твой,
Вызваленчай арміі гэрой,
Дзесьці ў джунглях корміць камароў,
З баявой сяброўкаю любоў
Круцячы, ня думае як ты
Тут жывеш бяз мужа, без вады...
І глядзіш ты мёртва на пясок,
Дзе вярблюд сьлінявы і сынок,
І табе ахвота за мяжу
Пабліжэй да сьнегу і дажджу.
|
|
